Υγειονομική απειλή ή πραξικόπημα;
Τους τελευταίους εννιά μήνες ακούμε από όλες τις πλευρές στο δημόσιο διάλογο, πως βρισκόμαστε μπροστά σε μια φονική πανδημία. Πως μπροστά στη φονικότητα της πανδημίας η νεοφιλελεύθερη ελληνική κυβέρνηση, αλλά και όλες οι λίγο πολύ παρόμοιες κυβερνήσεις στην ΕΕ, αναγκάζεται απρόθυμα να πάρει σκληρά μέτρα, τα οποία όμως κρίνει απαραίτητα. Ακούμε, πως ο βασικός λόγος ύπαρξης των σκληρών μέτρων είναι ότι το κράτος δεν μπορεί να αντέξει τη λαϊκή πίεση και οργή από τις εκατόμβες νεκρών και την κατάρρευση του συστήματος υγείας και έτσι αναγκαστικά υιοθετεί τις πάνω-κάτω σωστές συμβουλές των γιατρών. Πότε όμως νοιάστηκε ένα κράτος για νεκρούς πολίτες; Δεκάδες χιλιάδες πεθαίνουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα από καρκίνο. Οι περισσότεροι από αυτούς πιθανόν να είχαν σωθεί αν υπήρχε απρόσκοπτη και δωρεάν πρόσβαση σε θεραπείες και φαρμακευτικές αγωγές. Αν δεν χρησιμοποιούνταν ορμόνες στην παραγωγή κρέατος, φυτοφάρμακα και λιπάσματα στη γεωργική παραγωγή και δεν πριμοδοτούνταν η χρήση του ΙΧ ως λύση ...