Ελληνική Πατριωτική Φωνή

  Στέφανος Ληναίος A- A+ «Οι αδίστακτες οικονομικές δυνάμεις που αναπτύσσονται ιλιγγιωδώς και οι περισσότερες πολιτικές εξουσίες, ιδιαίτερα της Ευρώπης, έρμαιο των ισχυρότερων τάξεων, με τρομάζουν... Φοβάμαι ότι ο Πολιτισμός βαίνει πια προς τη δύση του...» Ευάγγ. Παπανούτσος Τον ζούμε εδώ και πολύ καιρό. Οπως τον είχε προφητέψει ο Τζορτζ Οργουελ. Ενας παρανοϊκός, ανήθικος, εμφύλιος, οικονομικός, αλληλοσπαραγμός, ανάμεσα στις «συνεργαζόμενες» Μεγάλες Δυνάμεις... Με θύματα τις μικρές, κατακερματισμένες χώρες... Την ελευθερία, την ανεξαρτησία και την πολιτισμική τους ταυτότητα... Και την... περιουσία τους φυσικά... Τον είχε προβλέψει και ο δάσκαλός μας ο Παπανούτσος, το 1960: «Οι αδίστακτες οικονομικές δυνάμεις που αναπτύσσονται ιλιγγιωδώς και οι περισσότερες πολιτικές εξουσίες, ιδιαίτερα της Ευρώπης, έρμαιο των ισχυρότερων τάξεων, με τρομάζουν... Φοβάμαι ότι ο Πολιτισμός, βαίνει, πια, προς τη δύση του..» Ο προκατασκευασμένος «σωτήριος» πόλεμος του Κόλπου ήταν η «ανεπίσημη» αρχή... Ο «ανθ

  Ανισότητα, αποσταθεροποίηση και αυταρχισμός: αυτό το τρίπτυχο των δεινών αναμένει τις δυτικές κοινωνίες στα επόμενα χρόνια αν δεν βρεθούν τρόποι διαχείρισης των ριζικών ανατροπών –οικονομικών, τεχνολογικών, γεωπολιτικών– που απειλούν ευθέως την πρωτοκαθεδρία της Δύσης, σύμφωνα με τον Μάρτιν Γουλφ. Ο φημισμένος συγγραφέας και αρθρογράφος των Financial Times, στην αποκλειστική συνέντευξη που παραχώρησε στην «Κ», διαγράφει το πλήρες εύρος των προκλήσεων που αντιμετωπίζουν οι ανεπτυγμένες οικονομίες και εκφράζει τον φόβο για το πώς θα επιδράσουν στα δημοκρατικά αντισώματα των κοινωνιών μας. «Βιώνουμε μια αλλαγή στην παγκόσμια ισορροπία δυνάμεων που είναι άνευ προηγουμένου», τονίζει ο Γουλφ. «Η άνοδος της Κίνας είναι πιο αποσταθεροποιητική από αυτή της Γερμανίας στις αρχές του 20ού αιώνα και ταχύτερη από αυτήν των Ηνωμένων Πολιτειών. Το 2000 η κινεζική οικονομία αποτελούσε το 4% της παγκόσμιας οικονομίας· σήμερα είναι περίπου το 20%. Αυτό δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ τόσο γρήγορα – και αλλάζε

  Giorgio Agaben: “Μας λένε ότι πρέπει να αναστείλουμε την ζωή για να την προστατέψουμε” Το έργο του Αγκάμπεν αποτελεί για εμάς στη Βαβυλωνία σταθερή πηγή προβληματισμού, συζήτησης και αντιπαράθεσης εδώ και τουλάχιστον μία δεκαετία. Πολλά κείμενα που έχουν δημοσιευτεί τόσο στην ιστοσελίδα, όσο και στο περιοδικό χρησιμοποιούν το έργο του καθώς και πολλές από τις κεντρικές ιδέες του όπως η Κατάσταση Εξαίρεσης και η Γυμνή Ζωή. Συμπληρωματικά με το προηγούμενο  κείμενό  του, που δημοσιεύσαμε και εύλογα προκάλεσε έντονη συζήτηση, δημοσιεύουμε σήμερα μία πιο πρόσφατη συνέντευξή του. Σε αυτή ο Αγκάμπεν διασαφηνίζει πολλά από τα σημεία της προηγούμενης τοποθέτησής του. Αν και εξακολουθούμε να διατηρούμε  επιφυλάξεις  για τον τρόπο με τον οποίο ο Αγκάμπεν προσεγγίζει τα διακυβεύματα της σημερινής κατάστασης, θεωρούμε ότι η οπτική του αξίζει να διαβαστεί.  Οι χθεσινές εξελίξεις στην Ουγγαρία, με την ακροδεξιά κυβέρνηση του Ορμπάν να κηρύττει επ’ αόριστον σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης τη χώρα και

  Σπύρος Μανουσέλης Θανάσης Γιαλκέτσης A- A+ Η έκρηξη της πανδημίας του κορονοϊού έφερε στο επίκεντρο της πολιτικής σύγκρουσης ζητήματα ζωής και θανάτου. Φανέρωσε έτσι την άμεση σχέση ανάμεσα σε πολιτικές παρεμβάσεις και τη βιολογική ζωή των πληθυσμών, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε «βιοπολιτική». Ο Μισέλ Φουκό ήταν εκείνος ο οποίος επανέφερε την έννοια της βιοπολιτικής στη διεθνή θεωρητική συζήτηση και της έδωσε συστηματική μορφή, συνδέοντάς την με την ιστορία και την επιστημολογία Με τον όρο «βιοπολιτική» ο Φουκό εννοούσε «τον τρόπο με τον οποίο επιχειρήθηκε, από τον 18ο αιώνα και μετά, να εξορθολογιστούν τα προβλήματα που έθεσαν στη διακυβερνησιακή πρακτική τα φαινόμενα που χαρακτήριζαν ένα σύνολο ζώντων συγκροτημένων σε πληθυσμό: υγεία, υγιεινή, γεννητικότητα, μακροζωία, φυλές…» (Μισέλ Φουκό, «Η γέννηση της βιοπολιτικής», Πλέθρον 2012, σελ. 289). Ο Φουκό όμως δεν επινόησε ούτε τον όρο ούτε την έννοια της βιοπολιτικής. Ο Ρομπέρτο Εσπόζιτο, στο βιβλίο του «Bios» (Einaudi 2004), σημειώνει

  Θανάσης Γιαλκέτσης A- A+ Η έκρηξη της πανδημίας του κορονοϊού έφερε στο επίκεντρο της πολιτικής σύγκρουσης ζητήματα ζωής και θανάτου. Φανέρωσε έτσι την άμεση σχέση ανάμεσα σε πολιτικές παρεμβάσεις και τη βιολογική ζωή των πληθυσμών, αυτό δηλαδή που ονομάζουμε «βιοπολιτική». Ο Μισέλ Φουκό ήταν εκείνος ο οποίος επανέφερε την έννοια της βιοπολιτικής στη διεθνή θεωρητική συζήτηση και της έδωσε συστηματική μορφή, συνδέοντάς την με την ιστορία και την επιστημολογία Με τον όρο «βιοπολιτική» ο Φουκό εννοούσε «τον τρόπο με τον οποίο επιχειρήθηκε, από τον 18ο αιώνα και μετά, να εξορθολογιστούν τα προβλήματα που έθεσαν στη διακυβερνησιακή πρακτική τα φαινόμενα που χαρακτήριζαν ένα σύνολο ζώντων συγκροτημένων σε πληθυσμό: υγεία, υγιεινή, γεννητικότητα, μακροζωία, φυλές…» (Μισέλ Φουκό, «Η γέννηση της βιοπολιτικής», Πλέθρον 2012, σελ. 289). Ο Φουκό όμως δεν επινόησε ούτε τον όρο ούτε την έννοια της βιοπολιτικής. Ο Ρομπέρτο Εσπόζιτο, στο βιβλίο του «Bios» (Einaudi 2004), σημειώνει ότι ο πρώτος που

  «Η πανδημία είναι δραματικός καταλύτης αλλαγών. Αντιμετωπίζουμε αποτελεσματικά το δεύτερο κύμα, αλλά προχωράμε με επιθετικό τρόπο στις μεταρρυθμίσεις που έχουμε σχεδιάσει, χωρίς να χάνουμε χρόνο», τόνισε ο πρωθυπουργός,  Κυριάκος Μητσοτάκης  κατά την εισαγωγική του τοποθέτηση στο 31ο ετήσιο Greek Economic Summit που διοργανώνει το Ελληνοαμερικανικό Εμπορικό Επιμελητήριο. Ο πρωθυπουργός εξέφρασε την πεποίθησή του ότι η Ελλάδα θα βγει ισχυρότερη και θα βαδίσει σε έναν ασφαλή δρόμο μετά το πέρας της πανδημίας του  κορονοϊού . Ο ίδιος ωστόσο τόνισε πως ορισμένες οικονομικές δραστηριότητες όπως τα μπαρ δεν μπορούν να μείνουν ανοιχτές μέχρι να έρθει το  εμβόλιο  του κορονοϊού. «Ελπίζω όσο βγαίνουμε από το δεύτερο Lockdown θα είμαστε πολύ πιο προσεκτικοί. Αλλά και πάλι θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι κάποιες οικονομικές δραστηριότητες απλά δεν πρόκειται να λειτουργήσουν μέχρι να έχουμε εμβόλια. Για παράδειγμα η νυχτερινή διασκέδαση, τα  μπαρ , η μεταμεσονύχτια διασκέδαση. Δεν μπορεί να έχουμε α